Oost west, thuis best
 Ziezo, de zomer loopt weer ten einde. Wij zijn bevoorrecht dat we een caravan hebben en op vakantie kunnen. Dat hebben we dan ook gedaan. Wij zoeken meestal wat rust op de campings.
De eerste camping in Italië aan een prachtig meertje was zo’n idyllisch gelegen camping. Parkachtig zelfs. Grote plekken, niet te vol, rustig. Met een mooi zwembad, waar we naast stonden. Kortom perfect. Maar ja parkachtig… een park ontstaat niet vanzelf natuurlijk. Elke morgen om half negen kwam er een jongeman op een oude fiets met een helm en roze rugzak op. Een hele aardige donkere jongen. En flink dat hij was! Hij zwaaide de hele dag met de heggenschaar in het rond om de camping zo perfect mogelijk te houden. Ook moest het zwembadmeubilair nog schoon en dat gebeurde natuurlijk ook grondig met de hogedrukspuit. Afijn… verder alles prima en de omgeving was wel rustig en mooi! We wilden ook nog naar een groter meer in de buurt, maar de kleinere campings waren allemaal vol. Bij het vijfde telefoontje was het raak. Er was plek. Een familiecamping, pfff…. We zaten tegenover een vakantiehuisje met een grote airco die 24 uur per dag brulde. Geen heggenschaar gehoord, maar wel veel huilende kindertjes en keiharde muziek. Een kermis was het, afijn… De omgeving was wel rustig en mooi. Tot slot zijn we nog een paar dagen in Duitsland vlak bij Heidelberg geweest. U weet wel, van de Heidelbergse catechismus. Daar was het zo rustig; er stonden caravans waar wel 30 jaar niemand binnen was geweest. Afijn, het was wel rustig en mooi. De echte stilte en rust vonden we in de vele kerken die we bezocht hebben. Mooi! Ach, en toen we weer thuis waren zeiden we tegen elkaar: het is hier ook best wel rustig…. en mooi! Tineke Huizing-Piersma column voor Leeftocht (sep 2025) | ||
| terug | ||
.jpeg)